1915 - 1933

Zijn opvolger werd Pastoor Herman Jozef Ignatius WENTZEL (1875-1933). Die herinner ik mij nog goed, uit de jaren van mijn jeugd. Ook zijn kapelaans, Ratté, Burwinkel (later pastoor in Hoek van Holland) en Goes (later pastoor in Castricum). Kapelaans hadden in een parochie meestal niet zo'n lange looptijd, ze werden na een paar jaar weer overgeplaatst van hot naar her, tot hun pastoraat, dan werden ze pas stoelvast. Elders in dit boek staat een lijst van alle kapelaans die er hier in die 75 jaar gewerkt hebben. In de tijd dat het bisdom nog ruim in z'n priesters zat, had de pastoor doorgaans 3 kapelaans tot zijn beschikking. Thans zijn ze dun gezaaid.

Pastoor WentzeI was een zware man, met een donkere blik. Niet bepaald het type van een levensgenieter, geen gezelligheidsmens. Hij hengelde niet naar populariteit en deed zijn goede werken achter de schermen, gedachtig aan het evangeliewoord: "Want uw hemelse Vader, die in het verborgene ziet, zal het u vergelden". Op straat zag je hem nog lopen in het ouderwetse pastoorscostuum, dat nog uit de l8e eeuw stamde, maar dat nu totaal in onbruik is geraakt. Een lage hoge-hoed, ongeveer van het model a la John Bull, maar dan in het zwart, een jas met een split, een korte kniebroek (de "culotte" van de l8e eeuw), schoenen met zilveren gespen en een wandelstok of paraplu, naargelang het weerbericht. Er waren pastoors uit boerengehuchten, die met hun hollandse kaaskop onder die hoed en boven dat costuum op de rand van het Carnaval stonden, als Pierlala in 't zwart, maar Pastoor WentzeI had een voorname kop die prachtig bij die oude dracht paste. Als jongen maakte het grote indruk op mij, als van een man uit een andere tijd, uit een andere wereld. Een "Heeroom". Jaren later, toen je zo'n figuur nergens meer zag, en de wereld die hij symboliseerde geheel verdwenen was, heb ik er een gedicht op gemaakt, dat ik nu eens uit de la te voorschijn wil halen: