'n Parochie ontstaat op 'n dag door een bisschoppelijk schrijven, eertijds nog met de hand gecalligrapheerd en gedateerd en door de bisschop hoogstpersoonlijk ondertekend met een ganzepen.
In zo'n schrijven worden dan nauwkeurig grenzen aangegeven langs bestaande paden, wegen of waters, of langs denkbeeldige lijnen. Niet het territorium daarbinnen is dan de parochie, maar de mensen binnen die getrokken grenzen -en dan nog alleen de katholiek gedoopten - zij vormen de parochie. Er wordt een pastoor en een kerkbestuur benoemd. En vanzelfsprekend moet er in het midden een parochiekerk zijn. Dan is alles gereed. Dan begint het parochiële lieve leven met God en met elkaar.

In een parochie treft men van alles aan:
allerhande lief en leed en goed en kwaad; er is een verankerd geloof in God en ook ongeloof; de navolging van Christus en ook de vruchten van de H. Geest kan men er vinden: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, ingetogenheid.
Er is ook leed en armoede en eenzaamheid, en ook onbegrip en onverstand en onkunde. Er worden kindertjes geboren en er sterven mensen. Er worden zorgen getorst en er wordt geluk beleefd. Hoe kan het ook anders? 'n Parochie is niet een geselecteerd gezelschap: men vindt er heel de kerk en wereld in het klein.

Dit gedenkboek is hiervan uitgebreid getuige.

Alles van kerk en wereld trok ook door de parochie van de H. Elisabeth en Barbara te Haarlem. Het rijke roomse leven bloeide op in een veelheid van broederschappen: de aartsbroederschap van Maria van Altijddurende bijstand, de broederschap van de levende rozenkrans en van de eeuwigdurende aanbidding en van de zalige dood en de aartsbroederschappen van de H. Familie, voor vader en moeder en de jongens en de meisjes, groot en klein, onderscheiden en gescheiden.

Maar ook de armoede van de dertiger jaren is door alle straten van de parochie getrokken en ging geen deur voorbij : daar doelen alle verhalen op, wanneer de vijftigers van nu nog eens willen terugdenken aan die tijd " .." en zeggen: WIJ... vroeger...
Maar beter loon en sociale voorzieningen hebben intussen aan de parochie een heel ander aanzien gegeven: de arbeiderswoningen van weleer , waarin zoveel armoede is geleden, zijn nu uitgebroken en omgebouwd en opgetrokken en dure woningen van 'n ton geworden; voor bijna elke deur staat nu een auto, waarop de Transvaalbuurt duidelijk niet berekend is.

En wat de kerkvernieuwing van het Vaticaans Concilie in de wereld heeft teweeg gebracht, is niet het minste ook in deze parochie waar te nemen, in ieder huis, in elk gezin.

De bedoeling van dit gedenkboek is dat u het leest en beziet en met stijgende belangstelling terugziet en bladert door al wat aan het heden is voorafgegaan in de 75 jaren parochieleven in de Elisabeth en Barbara. Uit een ruime voorraad werden uiteindelijk de foto's gekozen die in dit boek zijn opgenomen. Ze spreken hun eigen taal. Elke foto is één moment historie; dat moment is er geweest. En de mensen die er op staan, leefden toen; ze zijn in levende lijve naar dat moment en die opname gekomen. Wie hen er op terugvindt, zal weldra voor zijn geest menigeen weer tot leven zien komen. Dit boek vol herinneringen zal nog vele andere herinneringen weer ter sprake brengen.

Maar uit dit boek zal ook overduidelijk blijken, dat van dit alles nagenoeg niets de overtocht naar het heden heeft kunnen volbrengen.

In 75jaren is veel gekomen en veel gegaan:
het was dienstbaar en dierbaar in een bepaalde tijd; maar elke boeiende episode bleek niet onfeilbaar en niet onsterfelijk.
Wat ons nog wel rest is: nog altijd de parochie én de kerk, waar we tezamen de Eucharistie vieren. Dát gaat wel door, zo lang de parochie en de kerk bestaan. In het jaar 2003 bestaat de parochie honderd jaar. Dan zijn kerk en wereld in andere handen en wellicht nog niet in elkaar gestort, zoals we nu nog wel eens vrezen. Wie weet: staat dan voor kerk en wereld en de parochie de zon hoog aan de hemel ons stralend toe te lachen. God geve,ja -het zij zo.

U vindt in dit gedenkboek geen historiebeschrijving van wat in deze 75 jaren in de parochie is voorgevallen. De historie is door het hele boek verweven. De foto's en afbeeldingen van historische gegevens zijn zoveel mogelijk gerangschikt naar jaar en periode, rondom achtereenvolgens zeven pastoors.

Dit hebben zij zelf niet gewild.
Maar op deze wijze zijn de afgedrukte feiten voor iedereen het meest duidelijk herkenbaar in een bepaalde tijd. Het had waarschijnlijk ook anders gekund en misschien nog wel beter, maar hopelijk is het boek, zoals het nu voor u ligt, voor de meesten naar hun gading.

Dit boek is er dank zij de enthousiaste medewerking vanuit de parochie. Van overal vandaan kwamen foto's binnen tot nagenoeg de laatste dag, waarop alles naar de drukker moest. Die algemene instemming en samenwerking is overweldigend.

Zeer veel dank zijn wij allen verschuldigd aan de historicus, roemruchtig oud-parochiaan
en voor allen in de parochie nog van naam bekende heer drs. H. L. Prenen. Zijn bijdrage is iets bijzonders. Herinneringen vanuit de historie van de parochie, zoals van moeder thuis vernomen en zelfbeleefd. Zijn visie is een schijnwerper met goed licht.
Moge dit gedenkboek en het Jubileumjaar 1978 zowel getuigen zijn van een boeiend verleden
als wel een stimulans voor de nu volgende jaren.

Haarlem, 25 juni 1978