De Parochie van de Heilige Elisabeth en Barbara in de Transvaalbuurt van Haarlem-Noord werd opgericht in 1903, als een afsplitsing van de oude parochie van Oud-Schoten en bestaat thans, in 1978, dus 75 jaar.

Reden genoeg om eens achterom te kijken en in dit Jubileumboek het een en ander uit haar geschiedenis op te halen.

Bij het eerste doorbladeren van dit boek is de opzet ervan al duidelijk, het is bedoeld als een prentenboek, een kroniek in foto's en reproducties van documenten, waarin de parochiegeschiedenis meer "getoond" dan beschreven wordt.

Die prenten zijn voor de oudere parochianen "het feest der herkenning", voor de jongeren het beeld van een heel andere kerk en parochie dan wij nu gewend zijn. Want de stroomversnelling waarin het Nederlandse Katholicisme, sedert het Vaticaanse en Noordwijkerhoutse Concilie, geraakt is, is ook aan de Elisabeth en Barbara niet voorbijgegaan.

Daar (en elders) zijn nu dingen mogelijk waar een halve eeuw geleden geen mens van gedroomd heeft. Daarom zijn deze foto's meer dan iemand kon vermoeden, een historisch document geworden.

Bij het gouden jubileum van de kerk, in 1953, had zo'n boek een heel andere functie en teneur gehad, want het befaamde of beruchte "Rijke Roomse Leven" stond toen nog recht overeind (al was het wel op zijn laatste benen). De herinneringen waren toen nog geen "historie", zoals nu. Alles stond nog muurvast, van de wieg tot het graf, en de ietwat geforceerde "Roomse Blijdschap" wuifde glimlachend alle onzekerheden weg. De kinderen des lichts (zoals de katholieken zich graag noemden) waren blijkbaar toch slimmer dan die van de duisternis. Tien jaar later begon de grote Exodus, het verhaal van de Uittocht; Gods Volk Onderweg, naar een onbestemde toekomst.

Wat vroeger een standpunt was, is nu een vertrekpunt geworden. Vroeger stonden wij pal, tégen de wereld en haar pomperijen. Nu zijn wij in beweging gekomen, in de wereld en haar problemen. Dat weerspiegelt zich ook in de kroniek van een parochie, dat kleine onderdeel van het grote geheel. Ook daarvan is dit boek een document. Aangezien de kroniek in foto's er het leeuwendeel van is, hoeft deze inleiding het nog niet eens dunnetjes over te doen, om de parochiegeschiedenis stap voor stap op de voet te volgen.

We kiezen een andere weg. Het wordt een persoonlijk verhaal van een oud-parochiaan, die 35 jaar lang in deze parochie gewoond en gepractiseerd heeft en Misgehoord "met goede manieren", zoals de Catechismus het toen uitdrukte. Van iemand dus, die de historie een eindweegs heeft meegemaakt. Niet in de allereerste tijd en niet in de latere jaren sinds het gouden jubileum, maar in de grote middenmoot daartussen in. Wat er aan feiten en feitjes aan zijn verhaal mocht ontbreken wordt door de plaatjes wel aangevuld.